Close Menu
Artkolik
    Facebook X (Twitter) Instagram
    Salı, Mayıs 13
    • İletişim
    Instagram Facebook X (Twitter)
    Artkolik
    • Ana Menü
    • Sanat Haberleri
      • Haber
      • Sergiler
      • Tiyatro
      • Sinema
      • Röportajlar
      • Etkinlik
      • Moda
    • Köşe Yazıları
      • Nail Keçili
      • Nazlı Keçili, Şamdan Plus Özel
    • Proust Serisi
    • BAUSEM Sertifika Programı
    • Atölye ve Seminerler
    • Kültür Gezileri
    • Artkolik Kimdir?
      • Basında Artkolik
    Artkolik
    BuradasınızAna Sayfa»Yazılar»İçinden Çıkılmayan Yatakta Ayakta Kalmaktı Cesaret
    Yazılar

    İçinden Çıkılmayan Yatakta Ayakta Kalmaktı Cesaret

    ArtkolikBy Artkolik17 Nisan 2017Updated:17 Ocak 2019Yorum yapılmamışOkuma Süresi 4 Dakika
    Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Nickolas Muray - Frida on White Bench (1939)

    “Hayatımda iki büyük kaza geçirdim; biri Diego’ydu ve diğerinde ise bir tren az daha beni öldürüyordu. Diego kesinlikle çok daha yıkıcıydı.” Dinmeksizin yaşanan, iliklere kadar işleyen fiziki bir acının ötesine geçen soyut bir duygudan; aşktan bahsediyoruz değil mi? İşte bu, Meksikalı ressam Frida’nın tüm hayatının küçük bir özeti.

    6 yaşında geçirdiği çocuk felci sonucu bir ayağı sakat kalan Frida, 18 yaşında yaşadığı tren kazası sonrasında ise 32 ameliyat geçirmek zorunda kalmış ve artık omurgası ile sağ bacağında hiç dinmeyen bir acı ile yaşamaya mahkum olmuştur. Sonunda ise sakat olan ayağı tamamen kesilmişti. Yaşadığı acılardan kaçmak için başlamıştı daha sonra onu tanımamızı sağlayan tablolarına. Ve belki de, başka bir kaçış yolu olarak gördüğü, 22 yaşındayken büyük bir aşkla evlendiği Diego ile tanıştıktan sonra acı bu kez hayatına farklı kostümlerle girmeye başlamıştı.

    Diego Rivera yüksek hayal gücü ve takdir toplayan eserlerinin yanı sıra sanat dünyasının çapkın devi olarak anılan bir ressam iken, Frida’nın mektuplarında bahsettiği “yeni dönem acılar”ın ne anama geldiğini fark etmek zor değil. Diego’nun dünyaya karşı takındığı protest tavrı, aşka ve sadakate karşı da sürdürüyordu. Ve neticesinde “fil ile güvercinin evliliği” olarak anılan bu ilişkinin tam orta yerinde sadakatsiz bir eş, fırtınası dinmeyen bir evlilik yer alıyordu.

    Frida’nın 143 eserinin 55’i otoportresinden olu- şuyor ve bunu da yalnızlığına bağlıyordu. Hayatının büyük bir kısmını yatağına mahkum olarak geçirdiği için, yatağının başında büyük bir ayna bulunuyordu ve kendisini bu aynadan izleyerek çiziyordu. Gecelerin ve gündüzlerin celladı ola- rak tanımladığı bu ayna ve içinde sürekli izlediği kendi yansıması onu, Picasso’ya bile “ Biz onun gibi insan yüzleri çizmeyi bilmiyoruz.” dedirtecek kadar iyi hale getirdi. Eserlerine bakaraki onu sürrealist olarak tanımlayanları haklı bulamayacak kadar gerçek acılardan oluşan bir yaşamı varken, aynı acıların hayal gücünü de beslemesi kaçınılmaz tabii.. Bu sebeple reddetti “sürrealist” yorumlarını. Çünkü resimleri acı, kesin ve bir o kadar da keskin gerçekliği yansıtıyordu. “Ben sürrealist değilim. Hayallerin resmini yapmıyorum, resimlerimde gerçekleri yansıtıyorum.”

    Autorretrato-Con-Monos-(1943)
    Autorretrato Con Monos (1943)

    Diego’nun yaptığı en ağır şey, Frida’yı kız karde- şiyle aldatması olmuştu. Frida tüm bu acıları ve hayatına olan kötü etkilerini hayatının gerçekliği olarak kabullenmişti. 2 kez hamile kalıp, hayatı boyunca çocuk sahibi olamayışını Henry Ford Hastanesi tablosunda anlatmıştı. Otoportrelerindeki her ayrıntıyı kelimelere dökmek yerine, çizmeyi tercih ettiği bir parçası aslında hayatının. Hayata tutunmasına güç veren bu yeteneğine, ülkesi Meksika’ya olduğu kadar bağlıydı. Meksika’da açtığı kişisel sergisine gitme isteği doktorları tarafından reddedilip, yataktan çıkmasına izin verilmeyince, işçilerin yardımıyla kendisini yatağı ile birlikte sergisine taşıttırmıştı.

    Viva La Vida, Sandias (1954)
    Viva La Vida, Sandias (1954)

    Frida’nın ağrıları arttıkça, resimleri de kaotikleşmeye ve daha dağınık bir hale gelmeye başlıyordu. Resimlerinde sıklıkla, Meksika kültürel öğelerine ve devrimci kişiliğini yansıtacak ayrıntılara yer veriyordu. Yüzüne yerleşmiş acı dolu ifadenin yanı sıra, otoportrelerinde tüm bunlara rağmen nasıl güçlü durabildiğini de ayrıntılara taşıyordu. Ölmeden önce yaptığı son resmine verdiği isimle dahi, meydan okudu son kez yaşama: “Yaşasın Yaşam”. Bir veda cümlesi için fazlasıyla hayat dolu. Tablosunda da, mis gibi hayat kokan kan kırmızısı karpuzları çizdi.
    Frida, yaşadığı acılarla düşmenin ve her kalkışın- dan sonra yeni bir dalganın geldiğini fark etse de, pes etmemenin asıl güç olduğunu simgeliyor aslında. Hayata tutunduğu koltuk değnekleri, fırçası ve büyük aşkı kimi zaman engel kimi zamansa güç oldu onun için. Tüm otoportrelerinde gördü- ğümüz o gözlerindeki o hüzün, aynı zamanda yaşam için duyduğu tutkuyu da tetiklemekten geri kalmadı.

    Yaşam bize kaoslarının içinde küçük detaylara gizlediği güzellikleri sunmaya her zaman devam ediyor. Kendimizi en güçlü hissettiğimiz anlar, şüphesiz bu detayları fark ettiğimizde ona kendi dünyamızdan eklediğimiz ayrıntılarla, daha da güzelleştirerek geri verdiğimizi fark ettiğimiz zamanlar. Bir ağaç gibi, toprak ve su gibi. Fırtınalar ve tüm afetlerin ardından akmaya, büyümeye ve dinlenilecek bir parça gölge vermeye devam etmekti asıl yaşamak. Almaktan çok vermek, en çok da direnmekti güçlü kalabilmek.

    Yazar: İrem ÖZTÜRK

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email

    Related Posts

    VakıfBank Kültür Yayınları “Türk Tarihinde İz Bırakan Kadınlar”ı yayımladı

    6 Mart 2024

    “Kırılma Noktası: Hikayenin Sonunu Sen Yaz” Mandarin Oriental, Bodrum Kataloğu

    14 Ağustos 2023

    Salvador Dali ve Gala’nın Tatlı Sert Aşk Hikayesi

    22 Ocak 2023

    Comments are closed.

    SOSYAL MEDYADA ARTKOLİK
    • Facebook'ta Takip Et
    • Twitter'da Takip Et
    • Instagram'da Takip Et
    KÖŞE YAZILARI

    Nazlı Keçili: Sanat ile bilim ilişkisi

    Sanat ile bilim arasında nasıl bir ilişki var? Bilim ile sanat birbirini nasıl etkiliyor veya…

    Nazlı Keçili: Çinli muhalif sanatçıların eserlerine sansür!

    Nazlı Keçili: New York’ta çok özel bir sergi

    Nazlı Keçili: Birleşik Krallık kraliçeleri sergide buluştu

    ATOLYE ve SEMİNERLERİMİZ
    Atölye ve Seminer

    Sanat Tarihinde Yeniden Doğuş: Umut ve Çiçeklenme

    Seminer: Sanat Tarihinde Yeniden Doğuş: Umut ve Çiçeklenme Danışman: Buket Şakarcan Tarih: 23-30 Mayıs Süre: 2…

    Osmanlı’da İki Mimarın İzinden: D’Aronco & Vallaury

    Sanat Tarihi’nin En Büyük Aşkları ve Eserler Yansıması

    Artkolik & BAUSEM işbirliği ile Sanat, Kültür Yönetimi ve Kurumlar Modülü Başlıyor !

    Sömestir’da, Superkids sponsorluğunda gerçekleşecek çocuk atölyeleri ile Taviloğlu Koleksiyonu minik ziyaretçileriyle buluşuyor. 

    ARTKOLİK KİMDİR?
    ARTKOLİK KİMDİR?

    Artkolik

    Artkolik, kültür ve sanatı daha ulaşılabilir kılmak amacıyla, 2012 yılında Nazlı Keçili tarafından kurulmuştur. Çok yönlü bir sanat platformu olan Artkolik, dijital ve yazılı medya üzerinden, sanatın her dalında dolaşmayı hedeflemektedir.

    BİZİ TAKİP EDİN!

    Facebook X (Twitter) Instagram
    POPÜLER HABERLER

    Salvador Dalí: Zamanın Ötesinde Bir Zihin

    Frieze New York 2025: Küresel Çağdaş Sanat Sahnesi The Shed’de Buluştu!

    Rahmi M. Koç Müzesi’ndeki “Beygir Gücü” Sergisi Devam Ediyor!

    BÜLTENİMİZE KAYIT OLUN
    Haftalık sanat bültenlerimizin size de ulaşması için
    e-posta adresinizi bırakabilirsiniz.
    Copyright © 2025. Artkolik - Tüm hakları saklıdır
    • Hakkımızda
    • Site Haritası
    • İletişim

    Yukarıya yazın ve aramak için Enter tuşuna basın. İptal etmek için Esc tuşuna basın.